Wandelen met verschillende ideeën
Samen met het gezin gaan wij regelmatig erop uit. We trekken vaak de bossen in, of zoeken in elk geval een stuk natuur op. Het liefst zonder looppaden. Dat wil zeggen; zo heeft mijn wederhelft de wandelgebieden het liefst. Ik en mijn meestal aanwezige wandelwagen dachten hier weleens anders over. Zo liepen wij  saampjes, met slapende peuter of dreumes door de enigszins begaanbare wildernis. En liep mijn lieftallige wederhelft met zoonlief ergens tussen het struikgewas te dralen en kon ik hem meestal lokaliseren op basis van luid gelach, enigszins overdreven dierengeluiden die werden nagebootst of hij stond gewoon pontificaal voor mij zonder dat ik het doorhad. Het zijn in elk geval verrassingstripjes, waar ik nu aan deelneem met 2 kids die manlief kunnen volgen en ik kan kiezen hoe ik de route af wil leggen. Met of zonder hindernissen. Ik moest wel een beetje glimlachen toen ik het thema van deze maand las en aan onze manier van wandelingen maken moest denken. Zou de Heere mij daarom deze man als metgezel gegeven hebben?


Hoe de praktijk in geloof overgaat

Mijn wandelen met de Heere heeft nogall eens veel weg van mijn aardse wandelingen. Ik verlang er vaak naar om samen met de Heere te wandelen, gewoon het liefst van dag tot dag alles met Hem door te spreken, en dan het liefst ook pasklare antwoorden te krijgen op vragen waar ik op dat moment geen uitweg in zien kan. Maar vaak neemt de Heere juist op zulke momenten een afslag die ik niet verwacht. Een keuze waar ik voor kom te staan, wat vaak erop neerkomt: of op de gebaande wegen blijven wandelen en vertrouwen op het vertrouwde. Of achter Jezus aan, de wildernis in. Spreekwoordelijke takken tegenkomen die je wegen belemmeren, waar je overheen moet springen, klimmen of onderdoor moet kruipen. De angst van het onbekende onder ogen zien maar alles overgeven aan Jezus en weten en blijvend vertrouwen dat Hij jou absoluut op de ware en vooral ook de goede weg leid.


Een stukje levenservaring

Met mijn wederhelft kies ik nu nog steeds vaak de gebaande wegen. Op onze huwelijksreis in Frankrijk ben ik hem een keer de wildernis in gevolgd. Het idee was om even een uurtje de omgeving te verkennen. Het resultaat was dat we een 4 uur durend rondje liepen, op een legerbasis belanden en uiteindelijk onze bestemming met dank aan het richtingsgevoel van manlief wel weer vonden. Waar hij vooral het avontuur ontzettend kon waarderen en geen moment bang was, was dat bij mij wel een enigszins ander verhaal. Overal zag ik vooral gevaar; op de legerbasis dacht ik dat we elk moment een truck met militairen zouden tegenkomen die ons op zou pakken, of dat we ons op een schietterrein zouden bevinden waar ik geen weet van had. Want mijn Frans is ongeveer even goed als mijn Arabisch. Ik snap, versta en kan er helemaal niets van.  


Wat vraagt Jezus?

Lang verhaal kort, ik kies heel erg graag voor veilig, voorspelbaar en begaanbaar. Dat geeft simpelweg controle en daar ga ik heel goed op. Maar ik ontdek steeds meer dat het wandelen achter Jezus aan alles behalve dat is. Is het dan niet veilig? Ja, God Zelf is veilig. Hij is betrouwbaar. Maar de wegen die Hij met ons gaat zijn geen garantie voor veiligheid in deze wereld. Laat staan dat ze voorspelbaar zijn. “Mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet Mijn wegen.” Jesaja 55:8 HSV. Deze woorden spreekt de Heere niet voor niets uit. De Heere vraagt ons niet om Hem op onze veilig gebaande wegen Hem te volgen. Nee, Hij vraagt ons simpelweg om Zijn kruis op ons te nemen, en Hem te volgen. Dat houdt in, leven als Hem, lijden als Hem, en overwinnen door Hem.


Maar, dit gééft Hij!

Het wandelen met Jezus is niet altijd makkelijk. Ook laat Hij je soms echt even dwalen, je eigen weg kiezen als je (net als ik) het simpelweg kan vertikken om achter Hem aan te gaan. Om wat voor reden dan ook. Bij mij is het vaak angst, wantrouwen of gewoon eigen wijsheid. Maar net als wanneer ik mijn wederhelft kan lokaliseren op momenten dat wij niet samen door het bos struinen door zijn geluiden, of zijn plotseling verschijnen, blijft Jezus ook nooit lang weg. Wat Hij begonnen is laat Hij niet los, Hij is trouw en heeft oneindig veel geduld. Ook bij Jezus kun je in je eenzaamheid op de gebaande wegen Zijn roep horen. Ook kun je ervaren dat Hij je echt niet uit het oog verliest. En zo ineens kun je  niet meer om Hem heen en kun je niets anders meer dan handelen in totale overgave. En exact dát is het waar het onze Heiland om te doen is. Niet dat jij jezelf kwijtraakt, maar je identiteit weer volledig terug krijgt; doordat je het nergens anders meer door kan laten vervullen door Hem alleen en jij in dit vertrouwen Hem volgt in alles wat Hij van je vraagt.



Geschreven door Hanneke van der Schelling