“Mama, ik heb een vraagje!”
Met deze woorden komt dochterlief ‘s avonds nadat ik haar op bed heb gelegd vaak mijn slaapkamer in. Waar ik altijd even aanwezig blijf nadat de kinderen op bed zijn gelegd. Exact voor dit soort situaties. Ik heb ontdekt dat zodra wij als ouders de slaapkamer verlaten het hoofd van de kinderen aangaat, en allerlei gedachten de revue passeren. Nu er een klein broertje op komst is, worden die gedachten bij dochterlief van 4 jaar verdriedubbeld. En zo heb ik nu een bedritueel ontwikkeld bij haar waarbij we lekker samen klaarmaken voor de nacht, en ik hierna een poosje beschikbaar blijf voor haar gedachtenspinsels.
En zo kwam ze laatst onze slaapkamer binnen: “Mama, ik heb een vraagje, nou, eigenlijk twee. Of misschien wel meer, maar in elk geval twee. Als de baby nou komt, waar moet die dan slapen?” Dus ik antwoordde haar waar de co-sleeper zou komen te staan en meteen zei ze: “maar dan heb ik nog een extra vraag; hoe moet u dan uit bed klimmen?” ik smelt altijd van haar zorgzame karakter en kon haar gelukkig geruststellen dat al mijn spieren nog best redelijk functioneren en ik prima om de co-sleeper heen kon klimmen.
“Maar mama” zei ze toen; “ik heb nog een vraag…” en zo stelde ze al haar vragen die in haar hoofd waren ontstaan, en tijdens het gesprek ook ontstonden. Uiteindelijk kwam zij zelf tot de conclusie dat ze na zo’n 10 vragen gesteld te hebben eigenlijk best veel vraagjes had die avond. Maar ze bleef ze stellen; ook als ik even geen helder of duidelijk antwoord had en haar de enige zekerheid kon geven dat ik ervoor zou zorgen dat het goed zou komen. Het was goed genoeg voor haar en gerustgesteld ging ze uiteindelijk naar bed.
Mijn plan van aanpak
Mijn dochter is niet de enige met vragen; mijn hoofd kan zich ook echt oneindig vullen met vragen, met zorgen, met situaties waarin ik geen uitkomst meer zie. Maar meestal pak ik dit toch anders aan dan dochterlief. Ik ga eerst zelf beredeneren, oplossingen zoeken en proberen uitkomsten te bewerkstelligen. Nog niet eens altijd naar de omgeving of in de praktijk, maar in elk geval in mijn hoofd.
En als ik dan uiteindelijk vastloop, nachten wakker heb gelegen en echt geen uitkomst zie, pas dán ga ik naar mijn Hemelse Vader. Die elke dag opnieuw tegen mij zegt: “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven” (Mattheüs 11:28 HSV)
Soms dan is de reden dat ik niet naar de Heere ga niet eens onbewust, maar simpelweg ongeloof. De overtuiging: “het helpt toch niet” is onbewust nogal eens een drijfveer. Niet dat ik dit dan zo zeg of toegeef hoor. Zelfs niet tegen mijzelf. Tot de Heere mij die spiegel voorhoud. Waar is nu je geloof?
“En alles wat u nu in het gebed vraagt, in geloof, zult u ontvangen” (Mattheüs 21:22 HSV)
Met deze tekst heeft de Heere mij al zo vaak mijn ongeloof laten zien. Mijn eigenwijsheid mij voorgehouden. Mij laten zien dat Hij God is en ik toch echt maar een heel nietig en onkundig mens ben.
Dochterlief heeft het voorbeeld
En als ik dan kijk naar dochterlief met haar 4 jaar, die simpelweg bij vragen die in haar hoofd oppoppen direct naar mij toekomt, zelfs al had ik eerst de regel gesteld dat zij niet uit bed mocht komen; ze wist dat ik als moeder in dit proces noodzaak was. Dat besefte ik iets later….
En zelfs als haar vragen oneindig lijken of als ik alleen maar het antwoord kan geven: “Het komt goed meisje, ik kan je nu niet alles vertellen hoe alles gaat lopen als de baby er is, maar het komt goed. Jij mag helpen wanneer het kan, en als het niet kan zoeken we samen naar een andere oplossing.”
Niet concreet, maar zij weet zich gehoord en gezien. Dat is voor haar voldoende en kan zij zich daarin berusten.
God is nog zoveel meer betrouwbaar dan de mens!
Wat een voorbeeld is zij dan voor mij als ik de woorden van onze Heiland lees; “Kijk naar de vogels in de lucht: zij zaaien niet en maaien niet, en verzamelen niet in de schuren; uw Hemelse Vader voedt ze evenwel; gaat u ze niet ver te boven?” (Mattheüs 6:26 HSV)
Wat een belofte! Wat een liefde! Wat een woorden van onze Hemelse Schepper! Daarin mogen we ons oneindig gehoord en gezien weten. Ook als we geen zicht hebben op de toekomst. Ook als de problemen aanwezig blijven en misschien alleen maar erger worden.
Hij verandert niet. Lees de Bijbel maar eens na op alle beloften die er gegeven worden als het over het gebed gaat. Ja, houd jezelf ook de spiegels voor die de Heere je geeft, maar houd je vast aan Zijn beloften. Want Zijn woord is waarheid. Altijd!
Geschreven door Hanneke van der Schelling
Met deze woorden komt dochterlief ‘s avonds nadat ik haar op bed heb gelegd vaak mijn slaapkamer in. Waar ik altijd even aanwezig blijf nadat de kinderen op bed zijn gelegd. Exact voor dit soort situaties. Ik heb ontdekt dat zodra wij als ouders de slaapkamer verlaten het hoofd van de kinderen aangaat, en allerlei gedachten de revue passeren. Nu er een klein broertje op komst is, worden die gedachten bij dochterlief van 4 jaar verdriedubbeld. En zo heb ik nu een bedritueel ontwikkeld bij haar waarbij we lekker samen klaarmaken voor de nacht, en ik hierna een poosje beschikbaar blijf voor haar gedachtenspinsels.
En zo kwam ze laatst onze slaapkamer binnen: “Mama, ik heb een vraagje, nou, eigenlijk twee. Of misschien wel meer, maar in elk geval twee. Als de baby nou komt, waar moet die dan slapen?” Dus ik antwoordde haar waar de co-sleeper zou komen te staan en meteen zei ze: “maar dan heb ik nog een extra vraag; hoe moet u dan uit bed klimmen?” ik smelt altijd van haar zorgzame karakter en kon haar gelukkig geruststellen dat al mijn spieren nog best redelijk functioneren en ik prima om de co-sleeper heen kon klimmen.
“Maar mama” zei ze toen; “ik heb nog een vraag…” en zo stelde ze al haar vragen die in haar hoofd waren ontstaan, en tijdens het gesprek ook ontstonden. Uiteindelijk kwam zij zelf tot de conclusie dat ze na zo’n 10 vragen gesteld te hebben eigenlijk best veel vraagjes had die avond. Maar ze bleef ze stellen; ook als ik even geen helder of duidelijk antwoord had en haar de enige zekerheid kon geven dat ik ervoor zou zorgen dat het goed zou komen. Het was goed genoeg voor haar en gerustgesteld ging ze uiteindelijk naar bed.
Mijn plan van aanpak
Mijn dochter is niet de enige met vragen; mijn hoofd kan zich ook echt oneindig vullen met vragen, met zorgen, met situaties waarin ik geen uitkomst meer zie. Maar meestal pak ik dit toch anders aan dan dochterlief. Ik ga eerst zelf beredeneren, oplossingen zoeken en proberen uitkomsten te bewerkstelligen. Nog niet eens altijd naar de omgeving of in de praktijk, maar in elk geval in mijn hoofd.
En als ik dan uiteindelijk vastloop, nachten wakker heb gelegen en echt geen uitkomst zie, pas dán ga ik naar mijn Hemelse Vader. Die elke dag opnieuw tegen mij zegt: “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven” (Mattheüs 11:28 HSV)
Soms dan is de reden dat ik niet naar de Heere ga niet eens onbewust, maar simpelweg ongeloof. De overtuiging: “het helpt toch niet” is onbewust nogal eens een drijfveer. Niet dat ik dit dan zo zeg of toegeef hoor. Zelfs niet tegen mijzelf. Tot de Heere mij die spiegel voorhoud. Waar is nu je geloof?
“En alles wat u nu in het gebed vraagt, in geloof, zult u ontvangen” (Mattheüs 21:22 HSV)
Met deze tekst heeft de Heere mij al zo vaak mijn ongeloof laten zien. Mijn eigenwijsheid mij voorgehouden. Mij laten zien dat Hij God is en ik toch echt maar een heel nietig en onkundig mens ben.
Dochterlief heeft het voorbeeld
En als ik dan kijk naar dochterlief met haar 4 jaar, die simpelweg bij vragen die in haar hoofd oppoppen direct naar mij toekomt, zelfs al had ik eerst de regel gesteld dat zij niet uit bed mocht komen; ze wist dat ik als moeder in dit proces noodzaak was. Dat besefte ik iets later….
En zelfs als haar vragen oneindig lijken of als ik alleen maar het antwoord kan geven: “Het komt goed meisje, ik kan je nu niet alles vertellen hoe alles gaat lopen als de baby er is, maar het komt goed. Jij mag helpen wanneer het kan, en als het niet kan zoeken we samen naar een andere oplossing.”
Niet concreet, maar zij weet zich gehoord en gezien. Dat is voor haar voldoende en kan zij zich daarin berusten.
God is nog zoveel meer betrouwbaar dan de mens!
Wat een voorbeeld is zij dan voor mij als ik de woorden van onze Heiland lees; “Kijk naar de vogels in de lucht: zij zaaien niet en maaien niet, en verzamelen niet in de schuren; uw Hemelse Vader voedt ze evenwel; gaat u ze niet ver te boven?” (Mattheüs 6:26 HSV)
Wat een belofte! Wat een liefde! Wat een woorden van onze Hemelse Schepper! Daarin mogen we ons oneindig gehoord en gezien weten. Ook als we geen zicht hebben op de toekomst. Ook als de problemen aanwezig blijven en misschien alleen maar erger worden.
Hij verandert niet. Lees de Bijbel maar eens na op alle beloften die er gegeven worden als het over het gebed gaat. Ja, houd jezelf ook de spiegels voor die de Heere je geeft, maar houd je vast aan Zijn beloften. Want Zijn woord is waarheid. Altijd!
Geschreven door Hanneke van der Schelling
Inschrijven nieuwsbrief
Schrijf je in voor onze inspirerende maandelijkse e-mail!
Dank je wel!
Je bent succesvol toegevoegd aan onze verzendlijst!
