Het is midden op de dag als er plotseling een vrouw verschijnt. Ze is de enige die het bedenkt om bij deze temperatuur onder de brandende zon water te gaan halen. Waarom kiest ze uitgerekend dit moment uit om water te putten? Het heeft er alle schijn van dat ze haar stadsgenoten wil vermijden. Waarom zou ze dat doen? Is ze bang voor starende blikken, nare opmerkingen of zacht gesmoes tussen mensen, over háár natuurlijk?


Een bijzondere ontmoeting
Een van mijn favoriete verhalen uit de Bijbel is het verhaal van de vrouw bij  de put. Je kunt het nalezen in Johannes 4. De Bijbel zegt dat Jezus door Samaria  ‘moet’ gaan. Eigenlijk was dat bepaald niet gebruikelijk in die tijd. Normaal gesproken gingen Joden met een grote boog om Samaria heen. Maar Jezus niet. Al zijn discipelen zijn  weg gegaan om eten te kopen. En Jezus strijkt, helemaal alleen, neer bij een waterput in Sichar, een stad in Samaria. Zou hij weten dat er een vrouw in aantocht is?

Nietsvermoedend arriveert er een vrouw bij de put, waar Jezus ook is.  Hij vraagt haar of zij Hem wat water wil geven. Een verrassende vraag van een Joodse man aan een Samaritaanse vrouw.  Jezus doorbreekt hier duidelijk grenzen. Joden en Samaritanen lieten elkaar links liggen. En  het was ongepast dat een man (één op één) met een vrouw sprak.


Gezien en gekend!
Jézus ziet háár! De vrouw die eenzaam en alleen aankwam om haar waterkruik te vullen wordt gezien! Er volgt een gesprek over drinkwater. En over het ontstaan van de put. Dan zegt Jezus tegen de vrouw dat ze haar man moet gaan halen. Als ze ontkennend antwoordt dat ze geen man heeft zegt Jezus dat dit klopt. Hij benoemt dat ze vijf mannen heeft gehad en nu met een man leeft die haar man niet is. Wat een pijn heeft deze vrouw gekend! Hoe eenzaam zal zij zich geregeld gevoeld hebben?!  Niet voor niks gaat zij op het heetst van de dag in haar eentje naar de put om water te halen! Jezus kent haar geschiedenis. Hij legt de vinger op de zere plek. Deze vrouw is verwond geraakt door het leven.  Jezus wrijft het er niet in. Wel legt Hij de wond van haar ziel bloot. Waarheid en liefde gaan samen op bij Jezus. Door haar pijn aan het licht te brengen wordt ze door Hem gekend.

De vrouw merkt verwonderd op dat Jezus wel een profeet moet zijn dat Hij deze dingen over haar weet. Jezus lijkt haar in hart te raken. Hij komt heel dichtbij. Is dit beangstigend voor de vrouw? Ze verlegt het gesprek van ‘hart naar hoofd’ zou je kunnen zeggen. Ze start een ‘discussie’ over de plaats waar God nu écht aanbeden moet worden. Jezus begint te vertellen over het Levende Water dat Hij de vrouw wil aanbieden. En uiteindelijk openbaart Hij zichzelf als de Messias. Eerst ziet  de vrouw  Jezus als Jood, daarna als Profeet en tenslotte aanvaard ze Hem als de lang verwachte Messias! Hoe bijzonder is dat!

Hoe zie jíj Jezus? Als een bijzondere Man, een profeet of óók als de Messias?

Het verhaal gaat verder. Weet je wat zo mooi is?  Het sociale isolement van deze vrouw wordt verbroken. Ze gaat haar plaatsgenoten vertellen over die bijzondere “Man” die ze heeft ontmoet. Ze hoeft anderen niet meer te vermijden. Ze treedt weer met hen in verbinding. Waardoor anderen óók een ontmoeting hebben met Jezus en in Hem gaan geloven. Wonderlijk hè?!


Geschreven door: Tirza Rots