Daar zit ik dan, comfortabel aan de eettafel met mijn bijbel en een cappuccino. Buiten miezert het, de herfst is echt begonnen. Ik sla mijn bijbel open en lees over moeilijkheden en het verwachten van hulp. Waar vandaan verwacht ik mijn hulp? Van God natuurlijk, ik ken de tekst uit Psalm 121:2.

"Mijn hulp is van de HEERE, die de hemel en de aarde gemaakt heeft." (HSV)

Maar is dit ook echt zo, verwacht ik het echt van God? Kan ik eigenlijk wel antwoord geven op deze vraag? Hoe weet ik of, wanneer alles om mij heen wegvalt, ik nog steeds kan blijven vertrouwen op de goedheid van God?


Beproeving

De laatste tijd lees ik regelmatig verhalen van vervolgde christenen. En het raakt me. Dwars door alle moeilijkheden houden ze vast aan Jezus. En ik? Ik heb een luxe en prettig leven. Momenteel bestaan de uitdagingen uit lange to-dolijsten die afgewerkt moeten worden en dat ik soms niet weet hoe ik de week moet doorkomen met zo’n volle agenda. Maar dit zijn toch geen moeilijkheden? Ik word niet gemarteld, vervolgd of buitengesloten vanwege mijn geloof. Maar hoe weet ik dan of mijn geloof sterk genoeg is om stormen te doorstaan? Waar is mijn beproeving? Of ben ik gewoon een soort van halfbakken christen die geniet van een luxe leven, maar stelt mijn geloof verder niet zoveel voor?


Afleiding

En dan zie ik het: mijn moeilijkheden zitten nu juist hierin; in dat luxe en prettige leventje. Zoveel dingen kunnen mij afleiden van waar het echt om draait. Er zijn zoveel dingen die goed zijn om te doen. Zeker ook in de kerk. Maar wat is echt belangrijk? Waar draait het om? Mijn volle agenda kan mij zo snel beroven van mijn tijd met Jezus, omdat de dag ook wel loopt als ik niet eerst tijd met Hem doorbreng. Omdat ik best wel voor mezelf kan zorgen, zelfstandig als ik ben. Omdat mijn werk prima lukt, want ik ben geschoold en heb ervaring. Er ontstaan niet gelijk problemen als Jezus niet op de eerste plaats staat.
 
Dat is dus mijn beproeving. Om juist als het ‘makkelijk’ gaat, mijn ogen gericht te houden op Jezus.

‘Welnu dan, laten ook wij, (…)  afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus.’ (HSV Hebreeën 12:1-2)

Zo gemakkelijk verstrikt… Ja, ik trap zo gemakkelijk weer in de val van bezig zijn, zo veel bezig zijn dat ik vergeet waar het om gaat: mijn ogen gericht houden op Jezus, mijn geliefde. Wel grappig dat de schrijver van de brief aan de Hebreeën hier ook al last van had. Blijkbaar zit het gevaar dus niet alleen in mijn telefoon. Er is gewoon zoveel wat mij kan afleiden van Jezus.


Keuze

Dus ik maak een keuze. Voor vandaag. En morgen wil ik die keuze opnieuw maken, door Zijn genade. Om mijn ogen gericht te houden op Jezus. Mij niet te laten afleiden door alle zaken die mij zo gemakkelijk verstrikken. Ik kies om samen met Jezus deze wedloop te lopen.

En jij? Kies je ervoor om deze keuze ook te maken?


Geschreven door: Marije van Dam