Ons oudste zoontje was een jaar of 2,5. We waren op vakantie en liepen met hem in de kinderwagen over het vakantiepark. Ons zoontje was erg ondernemend en wist zich op allerlei manieren uit het tuigje te wringen waar wij hem mee vast probeerden te maken in de kinderwagen. Na 5 keer stoppen en hem opnieuw vastmaken was mijn man het zat en liep stug verder onder het mom van “wie niet horen wil moet maar voelen”, toen zoonlief al vrolijk zwaaiend en lachend in de kinderwagen stond in plaats van zat. Ik zat nog in een twijfelende positie of ik 3 meter afstand moest houden van deze situatie, zodat ik mijn zoontje er niet uit zou zien vallen, of maar heel dicht naast de wagen blijven lopen om hem dan maar met mijn handen vast te houden. (Waar hij overigens ook niet van gediend was en zich ook daar ook uit zou wurmen waardoor de wagen compleet overbodig zou zijn.) Maar veel tijd om te twijfelen had ik niet, want toen mijn wederhelft de wagen de eerstvolgende vluchtheuvel op duwde hing ineens mijn zoontje ondersteboven met zijn enkel aan de hand van mijn echtgenoot die hem dus net op tijd uit de wagen had kunnen opvangen.


Aardse vader

Naast dat mijn zoontje dit dus echt onthouden heeft, waren wij beiden verbaasd over het reactievermogen van mijn echtgenoot. En hebben we ook afgesproken dat we dit nooit meer zo zouden doen. Of misschien heb ik dat mijn echtgenoot verplicht, dat heb ik even niet meer helder. Maar het leerde mij vooral ook veel over de beschermingsdrang van een vader.
 
Mijn echtgenoot zoekt met mijn zoontje veel vaker de gevarenzone op, terwijl ik als moeder vooral op 5 meter afstand sta te roepen dat hij echt wel voorzichtig moet doen!
Een vader is anders dan een moeder en dat is goed. Mijn zoontje vindt het heerlijk om met zijn vader op stap te gaan omdat hij niet zo voorzichtig is (ja, dit zijn zijn eigen woorden) en ik begin er nu van te genieten dat zijn vader deze rol toebedeeld heeft gekregen, zodat ik dat niet hoeft te doen.Mijn man mag voor mijn zoon echt de held maar ook zijn veilige basis zijn, waarbij hij kan uitproberen waar zijn eigen grenzen liggen. En dat blijkt absoluut goud waard!


Vaderlijke zorg

Pas geleden hoorden wij een preek waarin God Zelf werd afgebeeld als Vader. De voorganger gaf als voorbeeld dat hij weleens met zijn kleinzoon op stap ging, die was erg jong en kon alleen één vinger van opa vasthouden. En dan zei hij tegen zijn kleinzoon: “houd opa maar goed vast mijn jongen!” Maar de voorganger zei tegen ons; ‘als mijn kleinzoon nou zou vallen of struikelen? Zou hij dan aan die vinger blijven hangen? Nee natuurlijk niet! Hij blijft hangen omdat ik zijn handje met de rest van mijn hele hand omsluit! Hij blijft niet overeind omdat hij mij vast heeft, maar omdat mijn hand veel sterker is om zijn hele lichaampje te dragen!’ Ik moest na dit voorbeeld denken aan de lessen die de Heere mij had geleerd, in combinatie met het vaderschap wat ik in ons leven zo heb leren waarderen.


Hemelse Vader

Het Vaderhart van God is zó oneindig veel groter dan wij ooit kunnen beseffen. Onze wegen zijn niet altijd hobbelvrij. Onze harten zijn ook niet altijd gericht op het luisteren en gehoorzaam zijn. Maar God kent ons. Hij heeft ons bedacht en gemaakt. Hij heeft ons in de moederschoot gevormd en al bestemd tot Zijn doel! Hij is niet verbaasd als wij onze eigen weg kiezen. Wel verdrietig, maar niet verbaasd. Wij zullen nooit buiten Zijn reddende macht kunnen vallen! Ja, we kunnen in onze onwetendheid hele dwaze dingen doen, maar als de Heere de vaders hier op aarde al zó toerust dat zij instinctief zo wijs en met vaderlijke zorg met hun kinderen om kunnen gaan; hoe betrouwbaar is God Zelf dan wel niet?

Hij stuurde Jezus, de Redder Zelf. Hij weet wat nodig is om ons te kunnen redden. Sterker nog, Hij heeft het al gedaan en heeft ons de keuze gelaten; geloven we Hem? Of blijven we het op eigen houtje proberen? Geloven we dat Hij écht zoveel van ons houdt dat we echt elk stukje van ons leven in Zijn handen kunnen leggen?

Hij is de Enige, Die zó betrouwbaar is dat Hij Zijn eigen leven voor jou over heeft gehad. Zodat jij gered kan worden …
Het enige wat Hij aan je vraagt is:

‘Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen.’
(Marcus 8:34)



Geschreven door Hanneke van der Schelling.