Heb jij weleens een wonder meegemaakt? Iets waarvan je dacht: dit kan bijna niet waar zijn? Je zag het gebeuren en toch betrapte je jezelf op twijfel. Is het écht zo?

Een bekende uitspraak is ‘ongelovige Thomas’. Die verwijst naar de apostel Thomas, die niet kon geloven dat Jezus was opgestaan uit de dood (Joh. 20:24-29). Toen de andere discipelen hem vertelden dat ze Jezus hadden gezien, wilde Thomas bewijs. Hij wilde zijn vinger in de wonden van Jezus’ handen en Zijn zij leggen om te voelen dat het echt waar was. Anders kon hij het niet geloven.


Een andere bekende uitspraak die hieruit is voortgekomen is: Eerst zien, dan geloven. Hoe zit dat bij jou? Geloof jij alles direct, of heb jij ook bewijs of bevestiging nodig? En geloof jij dat God ook een wonder in jouw leven kan doen, of jou kan inzetten om een wonder in het leven van iemand anders te doen?


Een aantal jaar geleden was ik als jeugdleider aanwezig bij een vakantieweek voor jongeren. In die week waren er verschillende diensten en activiteiten. Na de diensten was er ruimte voor gebed, en jongeren konden naar ons toe komen als ze daar behoefte aan hadden.


Ik mocht bidden voor een meisje, laten we haar voor de leesbaarheid even Anna noemen. Tijdens het gebed kwam naar voren dat ze last had van depressieve gedachten. Ik bad of God haar gedachten wilde veranderen en haar depressieve gevoelens wilde wegnemen. Ik wist dat God dat kan uit eigen ervaring. Hij had mij jaren geleden ook bevrijd uit een depressie. Ik geloof dat God mensen zoals jij en ik wil gebruiken om wonderen te doen. Maar toch voelde ik ook een beetje twijfel. Zou God echt door mij heen kunnen werken? Zou Hij mij kunnen gebruiken om haar te helpen?


Toch liet ik me niet tegenhouden. Ik bad voor Anna, in geloof, ondanks mijn twijfel.


Doordat elke leider die week met een vaste groep jongeren optrok, zag ik Anna verder niet meer. Tot de laatste dienst. Daar was ruimte om getuigenissen te delen. Anna was zo moedig om haar verhaal te doen. Ze vertelde dat er begin van de week voor haar gebeden was, en dat ze op dat moment voelde dat er iets in haar veranderde. Dat ze de volgende dag en de rest van de week vrolijk wakker werd, iets wat ze al heel lang niet had gevoeld. Voor haar was dat een wonder.


Ik vond het mooi om Anna’s getuigenis te horen en toch voelde ik weer die twijfel. Ik ging ervan uit dat er nog meer mensen met haar hadden gebeden die week en dat ze in haar getuigenis niet sprak over het moment dat ik met haar bad, maar dat dit ging over een ander moment. Na de dienst kwam ik haar toevallig tegen. Ik zei dat ik blij voor haar was en het dapper vond dat ze haar verhaal had gedeeld. Ze glimlachte en zei: “Dat gebeurde toen jij voor me bad, dus dankjewel!”


Ik zei: “Daar hoef je mij niet voor te bedanken. Het is God die dit heeft gedaan. Ik was alleen maar beschikbaar.” En dat was niet uit bescheidenheid, dat voelde ik ook echt zo. Ik had niets bijzonders gedaan. Ik was er alleen, en ik bad.
Nu denk je misschien: wat heeft dit met Thomas te maken? Nou, in dit verhaal was ík ook een beetje zoals Thomas. Ik wist dat God wonderen kon doen, zelfs uit eigen ervaring. En tóch twijfelde ik of Hij wel door míj heen wilde werken. Zelfs na Anna’s getuigenis had ik bevestiging nodig om te geloven dat God door mij heen gewerkt had.


Dat is waarom ik dit deel. Niet om op te scheppen, maar om jou te bemoedigen. Je hoeft geen ‘supergelovige’ te zijn om een wonder mee te maken of daar onderdeel van te zijn. Het enige wat je hoeft te doen is beschikbaar te zijn en te geloven dat God ook jou wil helpen en ook door jou heen kan werken als Hij dat wil. En dat Hij dat soms ook doet wanneer jij dat niet ziet. Als Anna niet zo dapper geweest was om haar getuigenis te delen, en ik haar achteraf niet had gesproken, had ik nooit geweten dat God op dat moment door mij heen aan het werk was.


Geloof jij dat God ook door jou heen kan werken?  Zelfs als jij daar nog niets van ziet?
 
Geschreven door: Naomi Goedhart