Herken je dat, dat je ergens voor bidt, maar het antwoord lijkt uit te blijven? Dat je ergens naar verlangt, maar het soms moeilijk is om die hoop vast te houden? Je bidt voor een partner en/of een kind, voor genezing of een eigen huis. Je bidt met geloof, hoopvol stort je je gebed bij God uit. Maar dan blijft het stil. De hemel lijkt gesloten. Geen blauwe vinkjes die vertellen dat God je gebed gehoord heeft, geen briefje waarop staat hoeveel geduld je moet hebben, geen verandering. Lukt het je dan om hoopvol te blijven?
 
In deze blog neem ik je mee in de verhalen van Hanna en Sara: twee vrouwen die hoopten op het onmogelijke. En in de verhalen van Paulus en David: twee mannen van wie de situatie niet veranderde, maar hun hart wél.
 

Hoop – wat is dat eigenlijk?

Volgens Hebreeën 11:1 is hoop: “Geloof voor wat je nog niet ziet.” Dat is iets anders dan positief denken of hopen op geluk. Bijbelse hoop is diepgeworteld vertrouwen, niet in wat kán gebeuren, maar in Wie God is. In onze samenleving wordt hoop soms gezien als ‘uitgestelde teleurstelling’. Maar waar de wereld ons aanraadt vooral lage verwachtingen te hebben, zegt de Bijbel juist: Blijf hopen. Blijf bidden. Vertrouw op Gods liefdevolle karakter, zelfs als alles om je heen zegt dat het zinloos is.
 

Sara: Wachten op wat onmogelijk lijkt

Sara kreeg een belofte: ze zou moeder worden. Maar het duurde jaren, zelfs decennia. Ze lachte, eerst in ongeloof, later van blijdschap (Genesis 18:12). Wat onmogelijk leek vanwege haar hoge leeftijd, werd toch werkelijkheid. God is niet gebonden aan tijd. Wat wij als te laat beschouwen, is voor Hem precies op tijd.
 

Hanna: Een gebroken hart in Gods handen

In 1 Samuël 1 lezen we over Hanna, die jarenlang bad om een kind. Ze werd gepest door vrouwen die wel kinderen konden krijgen, ze werd verkeerd begrepen en leed in stilte. Toch bleef ze bidden, hoop houden en haar hart uitstorten bij God. Uiteindelijk werd haar gebed verhoord: haar zoon Samuël werd een profeet van God. Maar wat opvalt is dat Hanna’s houding al veranderde vóórdat ze zwanger werd: “Zij at weer en haar gezicht was niet meer bedrukt” (1 Sam. 1:18) Ze vond rust in Gods nabijheid, nog vóórdat de vervulling kwam.

 
Paulus: Mijn genade is genoeg

Paulus vroeg God herhaaldelijk om verlichting van een persoonlijke strijd – een “doorn in het vlees”. Maar in plaats van genezing kreeg hij deze woorden te horen: “Mijn genade is voor jou genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” (2 Korintiërs 12:9)

Het antwoord was geen uitkomst, maar genade. Soms is dat precies wat we nodig hebben: kracht om te dragen in plaats van een verandering van de situatie.
 

David: Aanbidden ondanks verlies

Of denk aan David. Toen zijn kind ernstig ziek werd, vastte hij en bad onafgebroken. Maar het kind stierf. Wat deed David? Hij stond op, waste zich, en ging naar het huis van de HEER om Hem te aanbidden (2 Samuël 12:20). Geen verbittering, maar overgave. Hij verbond zijn hoop niet aan een uitkomst, maar aan God zelf.
 

Hoop, Geduld & Gebed

In Romeinen 12:12 vat Paulus het krachtig samen:

"Verblijd u in de hoop, wees geduldig in de verdrukking, volhard in het gebed."

Dit vers komt uit het deel waar Paulus zijn lezers oproept tot een ‘levend geloof’. Na diepe theologische uitleg in de eerste elf hoofdstukken, komt hier het praktische deel: hoe leef je als gelovige in een gebroken wereld?
Vers 12 is onderdeel van een serie leefregels voor het dagelijks leven van een volgeling van Jezus. En dit vers vat goed samen wat het betekent om hoopvol te leven in het wachten.

 

Hoopvol blijven is een keuze

Hoopvol blijven betekent niet dat je alles begrijpt of geen verdriet meer voelt. Hoop is niet wachten tot alles goedkomt. Het is vertrouwen dat God goed is, zelfs als het niet goedkomt zoals jij het zou willen.
 
Misschien wacht jij op een vervulling die maar niet lijkt te komen. Misschien ben je moe van het bidden. Maar weet dit: God hoort. En Hij werkt óók in de stilte, óók in jouw hart.
Stel je voor dat je straks terugkijkt, en ontdekt dat je in het wachten gegroeid bent. Dat de hoop die je vasthield, ook jóú heeft vastgehouden.
 
Gebed: Heer, leer mij vreugde te vinden in de hoop, geduld te hebben in het wachten, en trouw te blijven in het gebed. Ook als het stil is. Laat mijn vertrouwen rusten op Wie U bent. Amen.



Geschreven door: Naomi Goedhart