We leven in een tijd waarin ontzettend veel op ons afkomt. We hebben veel op ons bordje en soms dan schiet een rustig moment – waarin we stil worden voor God – er bij in.
God verlangt naar ons hart
Mijn zoon – mijn dochter – geef Mij uw hart Spreuken 23
Ik weet niet hoe het met jou is, maar in mijn leven zijn er momenten geweest dat ik me best schuldig voelde dat ik zo weinig tijd had om Bijbel te lezen en te bidden. Helemaal in de periode dat de kinderen klein waren; was er van alles wat mijn aandacht opeiste en zelfs als ze een middagdutje deden, of later – toen ze al naar school gingen – vond ik niet altijd de innerlijke rust om echt stil te worden voor God… gewoon om bij Hem te zijn en te genieten van Zijn aanwezigheid.
God weet het
Ik las wel in de Bijbel en bidden deed ik ook maar ondertussen ging er ook van alles door mijn hoofd wat ik niet moest vergeten. Echt tot rust komen bij Hem vond ik moeilijk. Herken je dat?
Wanneer dat het geval is, voel je er dan niet schuldig over als je nauwelijks tijd hebt om stil te worden en Zijn Woord te lezen. Er zijn seizoenen in ons leven waarin dit gemakkelijk kan gebeuren. God weet dat ook. Maak niet de fout om dan God maar helemaal niet meer te zoeken omdat je denkt dat je tekortschiet.
Zo voelde ik het toen: ik doe het vast niet genoeg in de ogen van God, ik voldoe niet aan de norm waarmee ik ben opgegroeid: ‘Lees je Bijbel, bid elke dag als je groeien wilt.’ En als ik dan toch weer eens vastbesloten was om er nu toch écht werk van te maken, dan leek het wel alsof ‘de duvel er mee speelde’ … ik zat nauwelijks of er werd gebeld, of onze jongste werd veel vroeger wakker uit haar middagdutje… dat soort dingen.
Een hartsrelatie
Maar weet je: God is niet geïnteresseerd in religie en ook niet in een werkrelatie; Hij is op zoek naar ons hart! Het gaat om onze hartsrelatie naar God toe. Niet om hoeveel hoofdstukken wij hebben gelezen elke dag. Waarschijnlijk kunnen enkele verzen die je bijblijven veel meer tot zegen zijn.
Vanaf onze trouwdag hebben mijn man en ik de gewoonte om op enig moment op de dag tegen elkaar te zeggen: ‘Hé schat, heb ik vandaag al gezegd dat ik van je hou?’ Het begon als een grapje, maar meer en meer beseffen we hóe belangrijk het is om regelmatig te zeggen dat we van elkaar houden.
In onze relatie met God is dat minstens zo belangrijk. Daarom wil ik je aanmoedigen: maak er een gewoonte van om tegen de Heer te zeggen: Ik hou van U. Zet aanbiddingsmuziek op en zing mee. Echt, je zult Zijn aanwezigheid ervaren terwijl je intussen druk bezig bent in huis.
Ook kun je de Heer vragen om je te helpen je tijd zó in te delen dat die rust om bij Hem te zijn er wel is. Want laat ik maar eerlijk zijn – zelfs als je ouder wordt en de kinderen allang de deur uit zijn – kun je opgeslokt worden door van alles en nog wat als je niet oppast. Het is telkens weer een bewuste keuze: ‘Heer, ik wil bij U zijn.’
Een vrede die alle verstand te boven gaat
Jarenlang heb ik de gewoonte gehad om een dagboekje bij te houden van dingen die ik leerde en meemaakte met de Heer en afgelopen week las ik een stukje uit een periode van mijn leven zoals ik hierboven heb beschreven. Ik wil het met je delen ter bemoediging, want God heeft geen
lievelingetjes… Hij verlangt ernaar ook jouw hart te vullen met Zijn aanwezigheid.
In een gewone straat van een gewoon dorp knielt een gewone huisvrouw voor haar Heer om hem te aanbidden voordat de kinderen uit school komen. Terwijl ze zingt, lijkt het alsof de hemelse legermachten meedoen om de Koning der koningen te verhogen. De Schepper van het heelal daalt neer en vult Zijn dochter met een vrede die alle verstand te boven gaat.
Lees ook: Onvoorwaardelijke Liefde
