Wij hebben de neiging om teveel op ons bordje te doen omdat wij proberen iedereen ter wille te zijn. Het is belangrijk dat we moeten denken aan wat we zelf nodig hebben en de mensen in onze directe omgeving. Soms zijn we heel erg bezig om tegemoet te komen aan de noden van anderen en lopen we onszelf voorbij. Leer NEE te zeggen, heus… dat betekent niet het einde van de wereld!
Een woord van drie letters
Soms heb ik de neiging om de handdoek in de ring te gooien, machteloos mijn handen op te heffen en gefrustreerd te roepen: Vergeet het maar! Wat heb in mijn hoofd gehaald? We zijn het af en toe allemaal wel eens zat. In mijn situatie gaat het er dan meestal om dat ik als moeder en echtgenoot teveel tegelijk wil doen – meer dan ik aankan. Dan herinner ik mezelf eraan dat ik best wel eens NEE mag zeggen. Wie had ooit kunnen denken dat zo’n klein woordje van drie letters zo moeilijk is voor vrouwen? Afgelopen week ben ik ermee gestopt om te proberen het iedereen naar de zin te maken. Ik zei gewoon NEE. Dat vond ik moeilijk – echt waar, maar weet je… eigenlijk viel het wel mee!
Net als bij andere vrouwen is mijn bordje overvol, maar op de een of andere manier vinden we het heel moeilijk om tegen mensen die ons iets vragen NEE te zeggen. Ik zal kort iets over mijzelf vertellen. Onlangs kreeg ik de indruk dat God me leidde in een bepaalde taak. Eerst schoof ik het een beetje lacherig terzijde en probeerde de pijlen die in mijn richting wezen te ontwijken, maar God bleef aanhouden. Uiteindelijk gaf ik mijn eigen ideeën over hoe mijn leven eruit
moest zien aan Hem over en luisterde ik naar Zijn plan.
God, houdt U mij in het oog en ken mijn hart. Toets mij. U mag alles weten wat er in mij omgaat. Let op of ik soms de verkeerde weg opga. Leid mij op uw weg, die naar uw eeuwigheid voert. Psalm 139:23-24.
Dus ik deed wat ik altijd doe: ik dacht erover na, analyseerde alles, ik woog alle voor- en nadelen tegen elkaar af – en weet je? Dat was compleet overbodig, zonde van de tijd, want God heeft sowieso het beste met je voor. Onmiddellijk ging ik van start om een graad te halen in pastorale hulpverlening – naast mijn bezigheden als moeder en echtgenote, maar ook met alle andere petten op die wij vrouwen nu eenmaal dragen.
Maar God
De afgelopen week voelde ik me totaal overweldigd. Ik was ontmoedigd en begon me af te vragen of ik Gods roeping werkelijk verstaan had, of was het gewoon een idee van mijzelf. Ik heb geen baan, maar ben huisvrouw en ik heb altijd het verlangen gehad om ergens bij te horen, het gevoel zinvol te zijn, erop uit te gaan en iets te doen wat verandering teweegbrengt, maar hoe? Mijn bordje is al zo vol. Maar God liet me zien dat de mensen voor wie ik iets kan betekenen al heel dichtbij zijn. Meestal zijn het degenen die mij alle kanten laten opvliegen. ‘Mama!!!’ Dat hoor ik wel tweeduizend keer op een dag. Maar die kleine mensjes, die mij af en toe knettergek maken, zijn juist degenen in wie ik
moet investeren en ze moet leiden zoals Jezus dat zou doen.
Als jij er ook zo naar verlangt iets te ondernemen, neem dan even de tijd en kijk om je heen – wellicht is de oplossing daarvan al die tijd al binnen handbereik, alleen had jij het te druk om naar iets op zoek te gaan.
Lees ook: God verlangt naar ons hart
